- In december 2008 stuurde een aantal Rotterdamse jeugdrechtadvocaten een ¿brandbrief¿ naar de rechtbank over de veelvuldige uithuisplaatsing van kinderen. Ze hadden ervaren dat dit middel niet langer als ultimum remedium werd toegepast doordat mogelijkheden tot hulp binnen het gezin niet werden benut. Ook zou de rechter te veel leunen op het advies van de gezinsvoogd, die vaak nauwelijks contact heeft gehad met het gezin. Verder wezen ze op de traumatiserende wijze waarop de kinderen soms uit huis worden gehaald, zonder overleg met de ouders en soms met hulp van de politie. En dat terwijl er vaak niet eens een geschikte plek is en kinderen van instelling naar instelling gaan met alle negatieve gevolgen van dien. Uit de overstelpende hoeveelheid reacties uit het gehele land bleek dat de in de brief gesignaleerde zorgpunten breed werden gedeeld. Er kwam tevens een discussie op gang in de media en in de Tweede Kamer. In vervolg op de brief vond op 24 april 2009 op de Erasmus Universiteit Rotterdam het congres ¿Zorg om de jeugdzorg¿ plaats met ruim vijfhonderd deelnemers. Voor het eerst discussieerden kinderrechters, advocaten, medewerkers van Bureau Jeugdzorg en van de Raad voor de Kinderbescherming in het openbaar met elkaar. Ook het publiek nam actief deel aan het debat. Dit boek bevat behalve het verslag van de lezingen en debatten tijdens dit congres, de brandbrief zelf en de reactie van de minister van Jeugd en Gezin. Tevens delen enkele direct betrokken jongeren en jeugdigen hun ervaringen. Daarnaast is in dit boek een groot aantal op persoonlijke ervaringen gebaseerde, vaak bevlogen verhalen opgenomen uit de praktijk van rechters, advocaten, gezinsvoogden en raadsmedewerkers. Aandacht wordt besteed aan de ontwikkelingen die sinds de brandbrief door de verschillende betrokken partijen in gang zijn gezet om de gesignaleerde problemen aan te pakken. Duidelijk blijkt dat de aandacht blijvend moet worden gericht op deze groep kwetsbare jongeren en dat daartoe de handen ineen moeten worden geslagen.