Ik doe\npijp voor pijp mijn broek aan,\nnet als iedereen.\n\nAlleen\nals ik mijn broek aan heb\nschrijf ik gouden boeken.\n\nWelkom in de 'Nachtefteling', de zevende bundel van Martijn Benders. Waarom gloeit er napalm op Brabantse sinterklaasfeestjes in de zeventiger jaren? Wat hijgt er in dat blikje Schultenbräu? Welke horde komt over de einder bij Kalkar en Goch en waarom is juist jouw verjaardag je uiterste houdbaarheidsdatum?\n\nDit en veel meer in dit boek, een grimoire dat tegelijkertijd zijn meest persoonlijke als zijn meest lyrische werk poogt te zijn. Tachtig pagina's met nieuwe poëzie na het door de kritiek goed ontvangen 'Lippenspook'. Struin door de magische wereld van een van de meest originele dichters van onze tijd. Een dichter die toch vooral als een boom ritselt, maar wel een die je niet aan ziet komen. \n\n'Dit is geen poëzie die zich iets aantrekt van een recensie in een blad als \"Awater\", waar vakgenoten elkaar vanuit een vaak andere achtergrond en poetica bespreken. Dit is poëzie waarbij je als lezer in spanning blijft omdat je geen idee hebt wat de volgende pagina gaat brengen.' Pim te Bokkel IN 'Awater' over 'Lippenspook'\n\n'Steeds opnieuw weet hij de lezer te verwarren, te boeien, door een onverwachte wending in zijn taalgebruik of in het situationele. Poëzie kortom, die bol staat van de plotwendingen. Het knappe daaraan is dat zijn gedichten beklijven, overtuigen, blijven nazingen en een samenhangend geheel vormen, terwijl die ongrijpbaarheid intact blijft. Benders pakt de taal bij zijn lurven, schudt haar door elkaar en herschikt de woorden vervolgens op geheel eigen wijze. Hij doet dat heel zorgvuldig en toch komt het geen moment gekunsteld over. Eerder bijna achteloos. Benders heeft met \"Lippenspook\" een dijk van een dichtbundel afgeleverd.' Sander Meij OP 'Passionate Platform' over 'Lippenspook'