In dit boek wordt een beeld geschetst van het ontstaan en de ontwikkeling van het bejaardenoord " Bernardus" te Amsterdam gedurende het tijdvak 1839-1989. De auteur kon beschikken over het historisch archief van het huis dat teruggaat tot het oprichtingsjaar en - hoewel deels ten offer gevallen aan ongenood rijzend grondwater - nog altijd een schat aan documenten omvat die licht werpen op zijn verleden.

Een bijzonder rijke bron van informatie vormden de notulen van de regentenvergaderingen, welke sedert 1839 zijn opgemaakt en met name vanaf 1928 zeer uitvoerig verslag doen van alle voorkomende bestuursaangelegenheden. Bovendien mocht hij kennis nemen van de kronieken die van 1869 tot 1983 in de kloostergemeenschap van het St. Bernardus werden bijgehouden en thans beheerd worden in het archief van de congregatie der Zusters van Liefde te Tilburg. De banden verhalen van het dagelijks leven in het huis en geven een - soms ontroerende, vaak imponerende - indruk van de wijze waarop de religieuzen vele decennia lang hun liefdewerken hebben verricht.

De lezer die een diepgravende, kritische studie in handen denkt te hebben, wacht een teleurstelling. Een dergelijke uitwerking van het onderzoek werd niet beoogd. Als leidraad bij het schrijven gold het verzoek van de directie een gedenkschrift te vervaardigen ter gelegenheid van het honderdvijftigjarig bestaan van "Bernardus" waarin de hoofdlijnen van de instellingsgeschiedenis op populair-wetenschappelijke wijze zouden worden weergegeven. De auteur kan slechts hopen niet al te zeer te kort te zijn geschoten in de vervulling van de gestelde taak.

Gerard Pley, Amsterdam, augustus 1989