In deze autobiografie geeft de vrouw die ons anders leerde denken over de dood en het sterven een opmerkelijk, inspirerend beeld van wat (het) leven is.
Door haar vele boeken en gedurende de jaren waarin ze werkte met terminale zieke kinderen, aids-patiënten en oude mensen, bracht Elisabeth Kübler-Ross troost en inzicht aan miljoenen die moeite hadden met hun eigen dood of die van een geliefde. Zoals Kübler-Ross het vertelt - ze is nu in de zeventig en wordt met haar eigen sterven geconfronteerd - bevat De cirkel van het leven niet alleen het verhaal van een bijzonder leven maar tegelijk een duidelijke boodschap die hoop geeft. Want in dit laatste boek verkent Kübler-Ross haar laatste waarheid: de dood bestaat niet.
Het is niet verwonderlijk dat Kübler-Ross' overtuiging dat er leven is na de dood schokgolven veroorzaakte, zowel in de medische wereld als in die van New Age. Dit laatste boek riep opnieuw tegenspraak en discussie op en heeft inmiddels vele lezers gefascineerd, geïnspireerd en inzicht gegeven.

Recensie(s)
De wereldberoemde psychiater/thanatologe Elizabeth Kübler-Ross werd geboren als één van een meisjesdrieling. Vanaf haar vroegste kinderjaren vocht ze al voor zichzelf als individueel mens en dat viel niet mee, want de ouders Kübler verzorgden de drie meisjes in alle opzichten exact hetzelfde. Behalve toen de drieling aan de toekomst moest gaan denken. Toen bleek, dat haar vader had besloten dat de zusjes mochten studeren, maar Elizabeth moest op zijn kantoor komen werken. Gelukkig bleek de roeping om dokter te worden en mensen te helpen zo intens, dat via allerlei omzwervingen het doel toch werd bereikt. En méér dan arts werd de auteur ook psychiater en thanatologe en wel een, die via haar werk, vooral met stervende mensen, nogal wat nieuwe ideeën over leven en vooral over dood introduceerde. Dankzij haar manier van omgaan met de dood, door haar ook beschreven in boeken (die als bestseller over de wereld gingen), en gelezen door collega's, artsen, hulpverleners, veranderde en verandert nog dagelijks het omgaan met stervende mensen. En ook de gedachten over leven na de dood. Deze autobiografie, aan het einde van haar leven geschreven (ze is nu over de 70), zal ademloos gelezen worden door lezers van haar andere boeken.