Dit boek berust op authentieke gegevens van een Oostenrijks officier, die in de laatste wereldoorlog naar Siberië werd verbannen en vandaar kans zag te ontvluchten. De Beierse schrijver Josef Martin Bauer liet Clemens Forell zijn belevenissen keer op keer vertellen en beschreef deze in dit adembenemende boek.

Foreil, veroordeeld tot 25 jaar dwangarbeid, werkte enkele jaren in een vergiftigende loodmijn, maar wist met behulp van de kamparts een aan kanker lijdende medegevangene te ontsnappen en ging op weg voor een tocht, waarvan de moeilijkheden, gevaren en ontberingen niet waren te voorzien. Op de laatste zondag van oktober 1949, des avonds om 9 uur begon hij geheel alleen zijn tocht in de poolwinter. Hij was voorzien van een gebrekkig kompas en een kaart, door een medegevangene - cartograaf van beroep - uit het hoofd getekend.

De ingewijden achtten zijn kans om deze roekeloze ontvluchtingspoging te overleven op nul, doch iemand moest ze ondernemen om, wanneer hij toch op wonderbaarlijke wijze erin zou slagen het Westen te bereiken, verslag uit te brengen omtrent het leven en lijden van deze mensen. De vlucht van Forell leidde dwars door Aziatisch Rusland. Tenslotte bereikte hij na eindeloze ontberingen een stad aan de grens, waar hij geholpen werd door een lid van een ondergrondse Organisatie. Via de Oeral en de Kaukasus wist hij naar Perzië te ontkomen en vandaar reisde hij per vliegtuig naar München, waar hij, na ruim drie jaren, op 22 december 1952, arriveerde.