autobiografie //

Het onvoltooid gebleven boek van een vervuld mens Tijdens de laatste maanden van zijn leven schreef Toon Hermans dit Levensboek. Flarden uit zijn jeugd, herinneringen aan zijn theaterbestaan, notities over het leven van alledag dat nooit saai was, meditaties over de zin van het leven, dit alles werd samengesmeed tot een levensboek, een boek over het leven dat, met alle angsten en verdriet, de moeite waard is om geleefd te worden. De laatste woorden van Toon Hermans zijn een appèl, een oproep om die moeite te nemen. Levensboek beslaat vooral Hermans jeugd, zijn eerste toneeljaren en de laatste jaren van zijn leven.

Laatste boek van de in 2000 overleden artiest Toon Hermans, waaraan hij in de laatste periode van zijn leven werkte. Het bevat veel herinneringen, notities en bespiegelingen: over zijn katholieke jeugd in Sittard, zijn moeder, zijn broers, zijn geloof, zijn eerste liefdes, baantjes, en liedjes, zijn optredens, de theaterwereld, zijn eerste ontmoeting met zijn vrouw Rietje, zijn onemanshows, Carré, zijn kinderen, mensen die veel voor hem hebben betekend, zijn ziekte, het ouder worden en over het leven in het algemeen. 'Dit is geen autobiografie', schrijft hij, 'daar heb ik geen geduld voor'. En dat is het ook niet, het is een bonte verzameling van min of meer in chronologische volgorde gezette stukjes waarin met name zijn jeugd, de eerste theaterjaren en de laatste jaren van zijn leven aan de orde komen. 'Het schrijven van dit boek voelt heel anders dan alle andere boeken die ik schreef', verklaart hij ergens anders in het boek. Ook dat is duidelijk, in dit boek overpeinst Toon Herman op de hem zo eigen blijmoedige en positieve wijze zijn gehele leven. Hij zal met dit afscheidsboek zijn grote schare lezers ongetwijfeld een groot genoegen zal doen