In de Oost leeft de familie Knibbeldam knusjes heen van het salaris dat de jonge papa Knibbeldam als ambtenaar bij een handelsonderneming geniet. Het verhaal begint als vanuit Holland het bericht komt dat de oude lui Knibbeldam in financieelen nood geraken door het ontslag van den ouden vader. De familie in Indië gaat dan op haar uitgaven bezuinigen en de alzoo gespaarde duiten worden naar Holland gestuurd. Alzoo een heel plichtmatig en gelukkig nogal alledaagsch geval. Maar de auteur vindt dit alles blijkbaar belangrijk genoeg om er ons enkele honderden pagina's over te onderhouden, iets wat noodwendig tot eenige eentonigheid moest leiden. Toegegeven dat het onderhouden van zijn ouders niet van belang ontbloot is, lijkt het ons toch overbodig, dat de manier waarop tot op den draad wordt losgeveterd. Of de bezuiniging nu wordt toegepast op huisvesting, vervoermiddelen, bedienden, eten en drinken en uitgaan doet aan het geval zoo weinig af of toe en van de tallooze vondsten van Flos het vrouwtje krijgen we op den duur een meewarig gevoel. Daarbij komt dan de liefhebberij van den schrijver om zijn tamme Nederlandsch nog te bestrooien met een enormen voorraad Maleische woorden en uitdrukkingen en al wil de schrijver zich hiermee een stempel van deskundigheid en geleerdheid op drukken zijn lezer vermoeit hij om de zooveel regels door hen naar de slordige voetnoten te verwijzen. Dit boek moest natuurlijk en gelukkig een slot hebben en dit komt met de tijding dat de Rotterdamsche vader Knibbeldam weer een baantje heeft.