Kinderen van de Ierse hongersnood 1845-1850
Als slachtoffer van de aardappelmisoogsten trekken drie kinderen in het midden van de negentiende eeuw door het hongerende Ierland, op zoek naar hun twee oudtantes.
De roman vertelt het verhaal van drie broers en zussen, Eily, Michael en Peggy O'Driscoll, die in een klein huisje op het Ierse platteland wonen. Bij de opening van het boek, in 1845, bacterievuur treft het familieaardappelperceel en toont het begin van de Grote Hongersnood. Hun kleine zusje Bridget sterft aan ziekte en wordt begraven onder de meidoorn boom in de tuin: in de Ierse mythologie wordt de meidoorn in verband gebracht met de andere wereld.
Hun vader gaat op zoek naar werk om de wegen te repareren, en de kinderen en hun moeder met een gebroken hart worstelen elke dag en krijgen nauwelijks genoeg voedsel om te overleven. Hun arme moeder verkoopt uiteindelijk al haar bezittingen, behalve de kleren op haar huid. Ten slotte vertrekt ze, ongeduldig en bezorgd, om haar man te zoeken. Na een aantal weken wachten op hun ouders, komen de drie broers en zussen in het reine met het feit dat hun ouders zijn overleden. Dit is wanneer ze hun lange reis maken naar de andere kant van Ierland, op zoek naar de lang verloren gewaande tantes (de enige andere familieleden die ze kennen) die ze alleen kenden vanwege de verhalen van hun moeder. Zonder exacte locatie of kaart om te volgen, zonder volwassene en zonder eten, proberen deze drie broers en zussen de weg naar 'huis' te vinden.