Gaudí vond inspiratie in de natuur en dat wordt duidelijk weerspiegeld in zijn werk. Zo vertakken de zuilen van de Sagrada Família zich als bomen en verbeelden zijn golvende voorgevels, balkons en muren het aanzwellen van de zee of het wuiven van gras in de wind. Alle gebouwen van Gaudí zijn een herinterpretatie van de normen die de schepping van het universum hebben bepaald, waarbij de rol van de architect vergelijkbaar is met die van de schepper. Modernistische architecten pasten vaak bloemmotieven toe, maar Gaudí's gebruik van de natuur weerspiegelt een benadering van de wereld die de abstracties van de modernistische decoraties oversteeg.
Gaudí wantrouwde ingewikkelde wiskundige berekeningen en koos in plaats daarvan voor onderbouwingen uit de praktijk. Hij voerde talrijke experimenten uit om het gewicht van een bepaalde structuur te berekenen of de definitieve vorm van een decoratie te bepalen. Zijn ideale instrumenten waren schaalmodellen, die hij gebruikte in diverse ontwerpstadia. Hij gebruikte ze bijvoorbeeld om de gipsvormen van de schoorstenen in Casa Batlló en de beelden van de Sagrada Famíla aan te passen.

Dit boek schenkt veel aandacht aan details die door Gaudí ontworpen zijn, van lantaarnpalen, gebrandschilderde ramen en schoorstenen tot meubilair en smeedwer: niet alleen in Barcelona, maar ook in andere plaatsen in Spanje waar Gaudí zijn sporen heeft achtergelaten, zoals in Lleida en Astorga.