In de tijd dat Paulus rondreisde om zijn doctrine van de redding dooi- Christus te prediken, verlichtte de Romeinse keizer Nero de tuinen van zijn paleis, het Vaticaan, met toortsen die bestonden uit levende christenen. Minder dan twee eeuwen later was de keizer van Rome zelf een christen, en het Vaticaan ingelijfd door de kerk.

Wat wij het christendom noemen, begon niet met Jezus maar met Paulus van Tarsus. Jezus was een kritische, hartstochtelijke jood die zijn volgelingen voorging in een strenger en zuiverder judaïsme. Het was Paulus die de heiligheid van Jezus verkondigde, en hem tot messias maakte van een geheel nieuwe godsdienst. Het was Paulus die de instabiliteit van het Romeinse Rijk uitbuitte, op zijn talloze reizen overal mensen bekeerde, en de brieven schreef die nog altijd bepalend zijn voor onze visie op Jezus en zijn zo paradoxale leer. Hoe kon één man dit uitrichten?

Paulus is niet zomaar een geschiedenis van het vroege christendom of een volgend heiligenleven van Paulus - het is een uitzonderlijke nieuwe biografie, die draait om de innerlijke strijd van een van de felste onderdrukkers van Jezus' vroegste volgelingen, die zich ontwikkelde tot de 'uitvinder' van het christendom. Zijn dramatische bekering op weg naar Damascus betekende een keerpunt in de westerse beschaving.

Op glasheldere en tegelijk diepzinnige wijze roept A.N. Wilson een magistraal beeld op van een religieus genie dat erin slaagde een archetypische mythe te scheppen uit de dood van een joodse held.