'Eydenlijk kwam die ongelukkige slag, die nooit uyt mijn gedachte geweest is en daar ook nooit uyt gaan sal. En die allerwreeste, onverbiddelijke dood nam mijn bruygom ook so allerbitterst van mijn of op dieselfde tijd dat ik dogt te trouwe, want mijn bruydskleet was al in de maak. O dood, o dood, wat heeft gij mijn al traane en droefheyd gekost!' De rode draad in de kleine autobiografie die Maria de Neufville, geboren op 4 februari 1699 als lid van een bekende doopsgezinde familie, heeft nagelaten, is de dood. Haar leven overziend, memoreert zij allen die haar ontvallen zijn en beschrijft haar verdriet over de vele verliezen die zij moest doorstaan. Na de dood van haar aanstaande bruidegom Abraham Bierens verliet de 44-jarige Maria de Neufville haar geboortestad Amsterdam. Haar familie had haar niet meer nodig. Met het geld dat Abraham Bierens haar had nagelaten, kon ze voor het eerst in haar leven een zelfstandig bestaan leiden. Alleen haar nichtje Maria Petronella, die zij innig liefhad, nam ze met zich mee. Zestien jaar lang woonden ze samen op buitenplaatsen in de buurt van Bennebroek, Abcoude, Westbroek en Loenersloot en tussendoor een periode in Utrecht. Maar ook aan deze gelukkige periode kwam een einde. Maria Petronella overleed op 42-jarige leeftijd en liet Maria eenzaam achter. Ze overleed op 19 december 1779. Haar levensverhaal eindigt met de bibberige aantekening 'ik ben siek'. Aan verschillende vooraanstaande leden van de familie De Neufville zijn wetenschappelijke studies gewijd. Maria's kleine autobiografie, overgeleverd in een archief vol handelscorrespondentie, rekeningen, kasboeken en dergelijke, is echter grotendeels onopgemerkt gebleven. In deze uitgave van Verhaal van mijn droevig leeven komt Maria zelf aan het woord. Haar herinneringen zijn door Tony Lindijer voorzien van historisch commentaar. Geschreven vanuit een emotionele behoefte aan troost en verzoening met het bestaan, opent Verhaal van mijn droevig leeven de deur naar de binnenkamer van een achttiende-eeuws vrouwenleven.