Waarom levensvragen nergens toe leiden

Hoe kunnen we in relatie tot anderen leven? Hoe vormen we onze relaties en gemeenschappen, voeden we onze kinderen op en zorgen we voor onze ouderen? En hoe gaan we om met het lijden om ons heen?
Dit zijn enkele vragen die tijdens het onderzoek in Zoek geen antwoord aan bod komen. De antwoorden op zulke vragen hebben, aldus Steven Harrison, altijd voor verdeeldheid gezorgd, omdat er zoveel verschillende antwoorden mogelijk zijn. Maar stel dat we die vragen gewoon leven? Dat we ze gebruiken als leidraad voor ons leven en onze maatschappij baseren op ontdekking en onderzoek?
Door open vragen te stellen en bij de vraag te blijven, bestaat de kans dat we het patroon dat wij over de werkelijkheid leggen, doorzien en kunnen ontdoen van de boeien van alle mogelijke ideologieën, meent Harrison. Hierdoor wordt het leven een directe uitdrukking van de eenheid die het in beginsel is.
In de inspirerende dialogen in Zoek geen antwoord legt Steven Harrison, auteur van o.a. de bestseller Doe niets, met grote helderheid de mechanismen van het denken bloot. Op originele wijze analyseert hij de levensvragen die iedereen heeft en breekt stap voor stap de heersende spirituele, therapeutische en doe-het-zelfmethoden af waarmee we onszelf alsmaar proberen te veranderen.
‘Harrison biedt een uitweg uit onze culturele mindtrap. De dialogen staan op één lijn met die tussen David Bohm en Krishnamurti en Castaneda en Don Juan.’
Joseph Chilton Pearce, auteur van The Crack in the Cosmic Egg
‘Net als Socrates wandelt Harrison langs de vele vragen die het moderne leven oproept. Zijn boek zal degenen die zich reeds verdiept hebben in de onvolkomenheden van het denken en zoekers naar de ‘echte werkelijkheid’ zeker prikkelen en stimuleren.’
George A. Maloney, auteur van Inward Stillness

Uit het boek:
De aard van de vraag is de erkenning dat we niet weten. Dat meest fundamentele inzicht is ook het krachtigste. De kennis die alle andere kennis aftroeft is het inzicht dat zekerheid niet bestaat.
Niet-weten geeft ruimte aan een verkenning van het leven die niet wordt gehinderd door onze conditionering en evenmin bedolven wordt onder onze informatie. De afwezigheid van weten laat ons ontdekken wat nieuw is.
Wat we weten – de neurale trajecten die we aan een specifieke omstandigheid hebben toegewezen – modelleert de ervaring. Wat nieuw is, passen we in het oude. Dat sorteren en categoriseren is een soort intelligentie, en bepaald geen capaciteit die we zomaar overboord kunnen zetten. Maar als we datgene wat we in het leven aantreffen inpassen in wat we ons herinneren, kunnen we ons misschien ook iets anders herinneren: dat we om iets te leren het perspectief van het verleden moeten loslaten om onszelf bloot te stellen aan de onzekerheid van het nieuwe. Dat is de aard van de vraag.
De vraag is geen argwaan of twijfel; hij behelst onderzoek, nieuwsgierigheid en openheid. Het verleden is onze geschiedenis, en net als alle geschiedenis wordt zij verminkt door de geschiedkundige, ofwel het zelf dat we hebben geconstrueerd. Dat zelf, dat behoedzaam en typisch revisionistisch selecteert uit het totaal van onze ervaring, verhaalt de fictie van ons leven en poogt dat verhaal in elk moment in te passen. Dat is de aard van onze informatie en de beperking die zij oplegt aan ons contact met de actualiteit van het leven. Het verleden is een illusie als het wordt gehanteerd als een nauwkeurige kaart voor de toekomst.

NIEUW, LICHTE VERKLEURING, staat beetje bol, VASTE PRIJS