We leven in een tijd waarin het kunstaanbod groter is dan ooit, grote groepen mensen in aanraking komen met hedendaagse kunst, kunst meer en meer online verhandeld wordt, er ieder jaar nieuwe kunstmusea en foundations geopend worden. Er gaat geen zomer voorbij of ieder dorp in Vlaanderen organiseert zijn kunstroute. De kunstscholen leveren jaarlijks honderden kunstenaars af. De overheid blijft niet achter en subsidieert met gulle hand een lappendeken aan musea, evenementen en kunsthalletjes. In de media worden kunstenaars opgevoerd als flink renderende aandelen En toch werkt hedendaagse kunst vaak verwarrend en ondergaat het publiek nogal kritiekloos wat het voorgeschoteld krijgt. Dat komt, volgens auteur Adrian David, omdat we eigenlijk met verouderde ideeën de moderne kunst tegemoet treden. Begrippen als ''schoonheid' of 'verbeelding' zijn volstrekt achterhaald en zetten ons op het verkeerde been wanneer we oog in oog staan met werk van El Greco, Goya, Manet, Schiele, Bacon of Banksy. Het avontuur van de kunst stopt niet zoals de voorbije dertig jaar werd aangetoond hoe de Chinese School die sedert 1991 de anarchie omarmde. Aan de hand van deze en andere voorbeelden denkt Adrian David na over kunst en, bij uitbreiding, over het mens-zijn. Een toegankelijk, vlijmscherp en rijk geïllustreerd boek, geschreven door een gepassioneerde kenner en oprechte kunstliefhebber. Maar bovenal een noodzakelijk boek.