Wie het Veenkoloniaal Museum heeft bezocht ondergaat het prachtig uitgevoerde boek als een feest der herkenning. Veel voorwerpen en afbeeldingen uit de museumpresentatie lichten de tekst toe. De lezer is er als het ware opnieuw op bezoek. Maar nu om het verhaal achter de haardkuilen, turven, breeuwhamers, zeevaartsouvenirs, scheepsjagerspenningen, 'eerappelkrabersdoppies', fabrieksmaquettes en andere museumschatten in alle rust te kunnen beleven.
Kolonisten, kanalen en kroegen is er eveneens voor de lezers die het museum niet kennen.
De geschiedenis van de Veenkoloniën en de Veenkolonialen fascineert.
De kolonisten waren voortrekkers en doortrekkers tegelijk. Voortrekkers, omdat ze voorop liepen in de turfgraverij, de schipperij en de industrie.
En doortrekkers omdat veel turfgravers, turfschippers en neringdoenden 'met het veen meetrokken'. Als ware pioniers gingen ze in een onbekende wildernis opnieuw op de schop om het bruine goud boven te brengen, te verschepen of ervoor te zorgen dat het zuur verdiende geld snel verteerd kon worden.
Zo verschoven de grenzen in het veen al maar weer. Van Hoogezand en de Pekela’s aan de noordrand naar het zuiden, diep het Drentse veen in.
De geschiedenis van de Veenkoloniën is jong, maar allerminst onbeduidend.
In ‘Kolonisten, kanalen en kroegen’ wordt het verhaal van dit unieke gebied op boeiende wijze verteld en in schitterende afbeeldingen getoond.