Ruim vijfentwintig jaar na de verschijning van 'Erwin', en op een moment dat de vroegrijpe auteur van destijds inmiddels de vijftig gepasseerd is, acht Uitgeverij De Arbeiderspers de tijd rijp om de hele trilogie in een voorname dundrukeditie opnieuw uit te brengen. Een trilogie die ooit is aangekondigd als een romantisch-decadente propositie over de verveling en de condities van het schrijverschap en die omschreven werd als een encyclopedische roman over narcisme (literatuur), vriendschap (schilderkunst) en liefde (muziek). De drie delen baarden destijds niet alleen veel opzien, maar zorgden ook voor veel verwarring: in het stille binnenwater van de vaderlandse literatuur paste een dergelijke opzet nauwelijks. De tijd was er niet rijp voor. Ook de mystificatie rond het auteurschap - een vermeend collectief onder de naam Joyce & Co. - maakte de mensen kopschuw.Nu er opnieuw ruimschoots belangstelling is voor zowel de decadentie als de ideeënroman zullen deze drie boeken een nieuw onthaal kunnen vinden. We hebben hier tenslotte niet alleen te maken met de Statenbijbel van de decadentie, maar ook met een Bildungsroman die ons hele westerse cultuurgoed doorloopt. Ik ken in onze taal geen geschrift dat zich zo onomwonden in de traditie van de grote werken aller eeuwen wil plaatsen. [...] De roman is in de meest volstrekte zin literatuur. T. van Deel in Trouw Werkelijk vernuftig. Kees Fens in de Volkskrant De echte roman die onbeschaamd de mode van de armoede, aangehangen door rijke mensen, loochende was er nog niet. Daaraan is nu met het verschijnen van Erwin een einde gekomen. Gerrit Komrij in Vrij Nederland