Het vieze lied heeft een respectabele traditie in de Nederlanden. Al tamelijk vroeg in de Middeleeuwen duiken in liedbundels allerhande schuine teksten op, die als plat of zelfs regelrecht smerig te kwalificeren zijn. Ook in later eeuwen wordt er nog altijd zedeloos op los gezongen. Maar met de opkomst van een strenge moraal neemt het aantal gedrukte teksten met een bedenkelijke strekking af. Schoorsteenvegers, studenten en straatjongens houden het genre ondergronds in leven. Tot de seksuele revolutie de sluizen openzet en seksuele handelingen weer besproken en bezongen mogen worden. Dat leidt zelfs korte tijd tot een openbare heropleving van het genre: vanaf de jaren zeventig komt het vieze lied ineens ook via de radio en de Nederlandse huiskamers binnen. De hoeders van de moraal spreken er schande van. Worstjes op borstjes, slijpers van Parijs, komkommertjes en Hele Grote Bloemkole rukken vanuit het zuiden op. In Amsterdam kun je geen volkscafé meer betreden zonder tenminste kennis te maken met de grootmeesters van het genre, zoals Pietje Potent, Zwarte Lola, en Bolle Jan.
En zo kunnen we inmiddels allemaal het refrein van `Puntje erin puntje eruit' meelallen. Maar waar ging dat lied nou eigenlijk over? En wat was er ook alweer met dat Simmetje dat door de schoorsteen op en neer ging? Nederlanders zijn niet op hun sterkst als het hun kennis van het lied in de eigen taal betreft. In Pruimenpolka zijn de beste schuine hits en bijna hits bij elkaar gebracht. Ideaal voor het hengestenbal, onmisbaar bij het kampvuur of gewoon als feest van ondeugende herkenning.