Zelfevaluaties vormen het hart van elk kwaliteitszorgsysteem. Daarover is zo ongeveer iedereen het wel eens. Zelfevaluaties alleen bergen echter gevaren in zich. Zonder een zekere objectivering kunnen ze immers te rooskleurig of te mistroostig worden geïnterpreteerd. De uitkomsten van de zelfevaluaties behoeven daarom externe feedback. Ook dat is nauwelijks nog omstreden. Veel scholen zien inmiddels het nut in van de inbreng van buitenstaanders bij hun schoolontwikkeling en verantwoording. Intuïtief voelen ze aan dat het spannend, uitdagend en de moeite waard is om door vreemde ogen naar jezelf te kijken. Vooral aspecten die niet door de Inspectie van het Onderwijs worden beoordeeld, vinden ze dan belangrijk. In het voorgezet onderwijs hebben tientallen, zo niet enige honderden scholen inmiddels ervaring met een zelfgekozen vorm van externe evaluatie. Ze bouwen daarbij voort op de ervaring van pioniers op dit gebied, zoals de Dalton- en Montessorievereniging die reeds jaren visitaties or-ganiseren op specifiek e aspecten van hun type onderwijs. In de BVE-sector is de inschakeling van externen zelfs een wettelijk vereiste voor goede kwaliteitszorg. Veel instellingen doen dat in de vorm van audits, externe beoordelingen van een of meer kwaliteitsaspecten. Er is, kortom, een levendige praktijk aan het ontstaan. Een praktijk waarover de meeste betrokkenen tevreden zijn. Daarover wil deze MESO Focus u informeren.