In de oudheid was men ervan overtuigd dat het moeilijker was om een komedie te schrijven dan een tragedie. Toch is in het klassieke Griekenland juist het komische genre buitengewoon productief geweest. Er moeten zo'n 2300 blijspelen in de loop van vier eeuwen, tussen 500 en 100 v. Chr., zijn geschreven. De oogst van wat bewaard is gebleven, is helaas mager: er is slechts een dozijn stukken in hun geheel overgeleverd. Daarvan zijn er elf van de hand van Aristofanes (circa 445-380) en is er één van Menander, die leefde van 342 tot 290Over deze ooit zo belangrijke Griekse toneelkunst is maar weinig met zekerheid bekend. We zijn aangewezen op de overgeleverde teksten en op een aantal losse opmerkingen van uiteenlopende auteurs, meestal van latere datum.In De Griekse komedie geeft Hein van Dolen op heldere wijze de huidige stand van kennis weer. De duistere voorgeschiedenis het theater en alles wat daarbij komt, zoals de financiën, de kostumering, muziek, dans, spelers en koor, komen ter sprake, maar ook de humor, het obscene taalgebruik en de levens van de twee bovengenoemde toneelschrijvers. Aan het slot wordt de korte inhoud gegeven van de Griekse blijspelen die in (bijna) volledige vorm tot ons zijn gekomen.Hein L. van Dolen vertaalde, onder veel meer, acht stukken van Aristofanes - het gros van de overgeleverde komedies. Vanuit zijn grote kennis van het genre schreef hij dit uiterst boeiende boek.