Op basis van de klassieke bloesemtherapie zoals die door Edward Bach werd ontwikkeld, formuleert Dietmar Krämer een geheel nieuwe therapie die uitgaat van de volgende principes: Rekening houden met de onderlinge relatie tussen de bloesems. Via de relatie tussen de bloesems valt te bepalen welke bloesem de oppervlakkige kant van een klacht en welke de diepere oorzaak bestrijkt. Zijn de feitelijke klachten (symptomen) weggenomen, dan is volgens deze indeling na te gaan, welke verborgen negatieve grondpatronen tot de bestaande klachten hebben geleid. Diagnose volgens de huidzones. Bij eik bloesemmiddel horen zones op de huid, te vergelijken met de voetreflexzones. Bij negatieve stemmingen treden op die plaatsen veranderingen in de energetische structuur op die veelal gepaard gaan met pijn of sensibiliteitsstoornissen. Op die manier kunnen we, op grond van de plaats op de huid, bloesemdiagnoses stellen. Toepassingen van de bloesems op de huid. Door rechtstreekse toepassing van de betreffende bloesemdruppels op de ontregelde zones kunnen we het effect van de bloesems vergroten. Op deze manier herstellen niet alleen negatieve- stemmingen zich heel wat sneller dan bij inname van druppels, maar ook lichamelijke klachten verdwijnen veelal onmiddellijk na het aanbrengen van het middel op de huid. Met dit standaardwerk voegt de auteur een nieuwe dimensie toe aan de traditionele bloesemtherapie, waardoor deze nog doelmatiger en met meer dieptewerking kan worden toegepast.