Binnen het huidige postmoderne tijdsgewricht, de tijd waarin zo goed als alles op losse schroeven stoot, geldt het verwerven van een ongebonden vrijheid als hoogste ideaal. De 'grote' verhalen van godsdiensten en ideologieën hebben hun geldigheid verloren. Alle woorden zijn betrekkelijk. Woorden zijn nooit absoluut en voor olie tijden, Nu is de tijd 'Voorbij het postmodernisme' voorspeld. Centraal hierbij stoot de wijze waarop wij in de toekomst met onze verworven vrijheden omgaan. Zal de grote vrijheid, die deze tijd kenmerkt, ook doodwerkelijk meer beweegruimte opleveren? Of zal er door de grote vrijheid juist weer behoefte ontstaan aan grenzen aan de vrijheid, aan overtuigingen, aan authenticiteit? Zal de tendens van toenemende individualisering daadwerkelijk een vrijere samenleving opleveren? Of zal er door de groeiende nadruk op het soevereine subject een hernieuwd verlangen ontstaan naar toenadering, gesprek, de Ander? De antwoorden op deze vragen liggen ten grondslag aan de veranderingen waar we de komende jaren mee te maken zullen krijgen. Log in het postmodernisme nog de nadruk op de totale bevrijding van het subject, in de wereld voorbij het postmodernisme zal het gaan om een stap die verder gaat dan de vrijheid. In deze bloemlezing Voorbij het postmodernisme. Bedenkingen aan gene zijde van het fin de siècle zijn de diverse bijdragen verzameld van Nederlandstalige filosofen, die eik op hun wijze aanknopen bij het recente vertoog aan gene zijde van het postmodernisme. De bijdragen belichamen wat we de ethische of zelfs mystieke wending in het huidige wijsgerig denken zouden kunnen noemen. In het vertoog, dat hier voorbij het postmodernisme wijst, vormen openheid, gevoeligheid, verlangen, het onzegbare en het oneindige de pijlers van een mogelijke ethische renaissance, waarin wordt gezocht naar een gezamenlijke ondergrond van menselijkheid.