Technologisch-digitale omwentelingen en kosmopolitisering van de westerse cultuur en samenleving hebben een aanzienlijk groter percentage van de bevolking dan vroeger het geval was, geestelijk op drift doen geraken. Is er sprake van een crisis, een ramp wellicht, of getuigt zo'n levendige oprisping van het gemoed juist van een goede geestelijke gezondheid? Er heerst wel verwarring, en de ene universele cultuur heeft hier plaats moeten maken voor een pluraal samenleven met uiteenlopende deelculturen. Voorspelbare reacties hierop zijn: een massale geestelijke migratie van geloof in de waarheid naar ongeloof, onverschilligheid, scepsis of overtuigd agnosticisme; een volledige morele, ideële en intellectuele afwijzing van de kosmopolitische cultuur; een onverkort vasthouden aan de integrale traditionele belijdenis; handhaving van een absolute orthodoxie zonder accommodatie of compromis; een accommoderend verzoenen van traditie met nieuwe gezichtspunten, andere religieuze interpretaties en binnenwereldlijke realiteit, deze met elkaar in een soms wel erg vanzelfsprekend integraal verband brengend. De schrijver van dit boek bepleit een andere weg: langs een kosmopolitische gezindheid naar een niet-krampachtige orthodoxie, waarin de twijfel juist zijn kwaliteit en karakter bewijst door zijn 'vastberaden tweeslachtigheid': zowel loyale eerbiediging van de traditie uit het verleden zonder erop af te dingen als een even loyale aanvaarding van de gegeven bestaanscondities uit het heden zonder erop af te geven. Wie de contingentje van het bestaan erkent, zal dan tevens de dialectische verhouding tussen beide aanvaarden en dit maakt een 'opgewekt' en spannend geestelijk leven mogelijk, ook in religieuze zin.