Ingeleid, vertaald en van commentaar voorzien door Hein Blommestijn.Caterina Fieschi (1447-1510) was een getrouwde vrouw die op 22 maart 1473 getroffen werd door de aanblik van de goddelijke Liefde, zodat ?Zij op de grond dreigde te vallen. Met een ontvlamde liefde schreeuwde zij van binnen: geen wereld meer, geen zonden meer. Als er op dat ogenblik duizend werelden geweest zouden zijn, dan zou zij ze weggesmeten hebben door deze vlam van vurige liefde die zij ervoer.? Dit verandert haar leven grondig. Zij wijdt zich met heel haar wezen aan zieken en stervenden, en geeft vele jaren leiding aan het ziekenhuis van Genua, een stad die in deze tijd meerdere keren door de pest werd getroffen. Een priester noteert haar woorden die later gepubliceerd worden als Het leven van de heilige Caterina van Genua. Al snel verspreidt deze tekst zich in heel Europa, maar de hoofdstukken 41 en 42 blijven tot 1597 verboden door de Inquisitie.In hoofdstuk 41 ofwel de Verhandeling over het Vagevuur laat zij beeldend zien hoe het vuur van Gods Liefde meer en meer alle belemmeringen tijdens dit leven wegneemt om de ?zuivere liefde? in ons te vestigen en ons naar Zijn beeld om te vormen. Zij ?ziet? hoe dit proces zich voortzet in het zogenaamde Vagevuur, voor zover deze werking van God nog niet voltooid is bij het sterven. Het vagevuur is dus een uitbundig feest van liefde.