De consument die heden ten dage de supermarkt bezoekt, krijgt op alle aangeboden levensmiddelen te maken met de aanwezigheid van informatie op de verpakkingen. Voor een deel is dit de wettelijke verplichte informatie zoals het vermelden van de samenstelling in de ingrediëntendeclaratie, de hoeveelheid/het gewicht en de houdbaarheidsdatum.

Daarnaast treft de consument ook informatie aan met meer emotionele waarde, zoals het merk van een product of een tekst of foto om een product aantrekkelijk te maken, vormen van reclame of marketingcommunicatie.Voedings- en gezondheidsclaims bevinden zich eigenlijk in het schemergebied tussen wet en marketing. Aan de ene kant betreft het informatie die wettelijk op zeer complexe wijze is geregeld, aan de andere kant hanteren producenten dergelijke claims om hun producten te onderscheiden van die van hun concurrenten.

Bij het gebruik van voedings- en gezondheidsclaims komt meer kijken dan alleen de regelgeving in de Claimsverordening. De voedingsleer is een belangrijke basis voor een goede gezondheid en een verantwoorde voeding.Met een claim kan de consument bij zijn keuze voor een goede voeding eenvoudig op het verkeerde been gezet worden. Daarnaast is er andere regelgeving van kracht met een nauwe relatie met de Claimsverordening, zoals verrijking, voedingssupplementen, etikettering, nieuwe voedingsmiddelen en bijzondere voeding. Voor een deel zijn deze regels veranderd ten opzichte van de eerste versie van deze praktijkgids. De praktijkgids is ook op het gebied van de aanpalende wet- en regelgeving geactualiseerd.

De praktijkgids blijft een goede basis bieden bij de voorbereiding en het gebruik van voedings- en gezondheidsclaims.