In de elfde eeuw begint in Europa een economische revolutie die uiteindelijk de hele wereld onder de heerschappij van dit kleinste continent zal brengen. De machtscentra daarbinnen verschuiven voortdurend. In het begin wordt de dienst uitgemaakt door de Hanzesteden in Nederland en Duitsland en het Vlaamse Brugge. Dan slaat de balans door naar het zuiden, naar Genua en Venetië. In de zestiende eeuw wordt Antwerpen het centrum van de wereld, in de zeventiende eeuw Amsterdam.

Aan de hand van Fernand Braudel dringen we door in de directiekamers van de geschiedenis. We maken kennis met de Heren Zeventien van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, we wonen de beraadslagingen bij in het Venetiaanse dogepaleis en gluren mee over de schouders van de Londense bankiers. Braudel schildert voor ons de menselijke activiteiten, de drukte op de markt, de werkzaamheden van de slaaf, de boer en de fabrieksarbeider, het ploeteren van de armen en de levensstijl van de rijken.

De tijd van de wereld behandelt de geschiedenis van het moderne kapitalisme in al zijn verschijningsvormen. Het accent ligt op de relatie tussen Europa en de rest van de wereld: Braudel vertelt hoe Europa de andere delen van de wereld dienstbaar wist te maken aan zijn eigen economie en schetst daarbij een weids panorama dat van Russische steppen tot Amerikaanse prairies reikt, van de donkere binnenlanden van Afrika naar de onuitputtelijke weelde van het Turkse Rijk.