Marcelo Figueras / Het lied van leven en dood Fragment: Teo zette zijn voet op een andere tak en keek naar beneden. Onder aan de boom, waar de wolf naar hem had staan loeren, stond een vrouw. Ze had donker haar, dat met een elastiekje in haar nek was samengebonden. In de zon lichtte het rood op. Ze had een bleke huid met overal schuchtere sproetjes en keek hem aan met ogen van een kleur blauw die door tranen noch tijd was aangetast. Teo had zich nog nooit boven zo'n mooie vrouw bevonden. Argentinië, 1984: de overheersing door de junta is voorbij, de gevolgen echter zijn nog pijnlijk voelbaar. Ook voor de mooie, ongenaakbare Pat, die zich met haar dochter Miranda in de wouden van Patagonië schuilhoudt. Ze zijn op de vlucht voor Miranda's vader, een hoge militair, die zijn dochter bij zich wil hebben. Hun moeilijke situatie wordt beter als Teo, een man van reusachtige afmetingen, hun pad kruist. Tussen Pat en Teo ontstaat een liefdesgeschiedenis, terwijl ze zich met steeds meer moed mengen in het dorpsleven met zijn beminnelijke, wonderlijke bewoners. Als de drie opnieuw moeten vluchten en Pat onder haar verantwoordelijkheid dreigt te bezwijken, toont het meisje Miranda haar ware kracht. In Kamtsjatka schreef Marcelo Figueras over de periode voor en tijdens de militaire dictatuur van Argentinië, in Het lied van leven en dood vertelt hij het verhaal van een vrouw en haar dochter die zich in de bergen van Patagonië voor de gevolgen van dit verleden schuilhouden, maar er toch niet aan ontkomen. Met grandioos verteltalent ontvouwt Figueras een kleurrijk panorama van het leven, waar de lezer zich vol overgave in kan verliezen. Tragiek en humor, een sprookjesachtige wereld en een brute werkelijkheid, fabelachtige verhalen en intense spanning verbinden zich in Het lied van leven en dood tot een groot opus.