Paperback, grote in-8, 231 pp., illustraties, bibliografische noten, bibliografie.
Het hoofdstuk over Hannah Arendt is interessant.
Noot LT (20221130): Europa keek naar de wereld en zag dat noch de USA, noch de USSR een droom konden bieden. Ook China leek daar niet toe in staat. Op het eigen continent kan Duitsland die rol om evidente redenen niet vervullen. Er was in de tweede helft van de jaren zestig het Indiase intermezzo. Het Verenigd Koninkrijk heeft voortdurend 'off side' gespeeld en lijkt meer op een Amerikaans vliegdekschip dat langs het continent kruist, soms nabij en met heldere klanken, vaak ver weg. Zweden stond als sociaal-democratie enige tijd model maar ook dat is gedaan. Frankrijk kon een laatste keer schitteren onder Mitterrand maar kwam in een kwalijke 'cohabitation' terecht en sinds het aantreden van Macron lijkt een presidentiële dictatuur over het land te zijn neergedaald. Ieder voor zich én de mutatie van de sociale zekerheid in collectieve onzekerheid. De Europese Unie werd eendimensionaal economisch en bureaucratisch ingevuld en is nauwelijks drager van ware solidariteit.
De Europeaan, op zoek naar een droom, kwam in een neoliberale nachtmerrie terecht, waarin geweld, materialisme en corruptie de boventoon voeren. Het Algemeen Belang werd als concept en als doel afgevoerd. Geen enkele ideologie, geen enkele godsdienst, is krachtig genoeg gebleken om de droommachine terug op gang te brengen. Niemand gelooft nog in Atlantis en Utopia blijkt slechts een boek te zijn.
Het lijkt het wel of de keuze bestaat uit verdoving of repressie. Of beide.