In 'de wereld' denkt men dat de mens een product is van zijn omstandigheden. Genetische, sociaal/economische factoren, milieu, etc. zijn volgens 'de wereld' bepalend voor wie, wat en hoe jij bent.
Het verbazingwekkende is, dat een groot deel van het christendom eigenlijk precies hetzelfde denkt. Dit geldt zowel de zgn. 'rechtervleugel', de 'zware' gereformeerde of 'traditionele' katholieken, als voor de zgn. 'linker' vleugel, de meer ervaringsgerichte of 'charismatische' vleugel, zoals de Pinksterbeweging en aanverwante stromingen. Men gelooft in feite precies zo dat jij wordt bepaald door je omstandigheden. Alleen houdt men God verantwoordelijk voor die omstandigheden. Of direct (Hij bepaalt ze), of indirect (Hij laat ze toe).

Het is deze vermenging van geloof in God, met in de kern 'werelds' denken, met christendom, wat vele christenen in uiterste verwarring brengt in hun persoonlijke geloofsleven, en hun 'geloof' tot één grote worsteling en probleem maakt. Daaruit ontstaan volkomen onterecht de grote 'waarom'-vragen. 'Waarom toch God?'
Als deze vraag bij je opkomt, zodra je met een grote crisis wordt geconfronteerd, en dat kan op het persoonlijke vlak zijn, of bij hartverscheurende rampen op wereldsschaal, heb je een verkeerd beeld van God en hoe Hij met Zijn wereld en schepselen om zou gaan.

In dit boek wil ik op grond van fundamentele, op de Bijbel gebaseerde, gegevens aantonen dat eigenlijk de vraag andersom is. Eigenlijk is het God die zich afvraagt: 'Waarom toch mens?'
Tevens probeer ik aan te tonen dat dit 'omstandigheden'-denken waarmee de wereld is doordrenkt in diepste wezen een demonische oorsprong heeft. Daarom kunnen ook veel christenen niet echt het fundamentele verschil zien tussen het christendom en oosterse religies. Zozeer zelfs dat vele christenen gemakkelijk de overstap maken of oosterse religie en praktijken probleemloos vermengen met hun eigen geloofsbeleving. En door deze verwarring gemakkelijk Dé weg, Dé waarheid en Hét leven, Jezus Christus, kwijtraken.