Na schokkende en onverwachte gebeurtenissen met een sterke maatschappelijke impact wordt normaal gesproken een parlementaire onderzoekscommissie opgericht. Problemen moeten immers grondig worden onderzocht en verantwoordelijkheden duidelijk nagegaan. Dergelijke onderzoekscommissies hebben dan ook de bevoegdheden van een onderzoeksrechter.

In ‘s lands glorieuze verleden werden meermaals onderzoekscommissies opgericht. Zo bijvoorbeeld naar aanleiding van de faillissementen van de Optima Bank of van Sabena, of naar aanleiding van de Panama-papers of de Dioxinecrisis. Het is dan ook ten zeerste verwonderlijk dat de Coronacrisis, met tenslotte tienduizend doden, niet heeft geleid tot de samenstelling van een volwaardige onderzoekscommissie, maar slechts tot een flauw afkooksel hiervan: een Covid-commissie met beperkte bevoegdheden. Een diepgravend onderzoek durfden de verantwoordelijken klaarblijkelijk niet aan.

Over de manier waarop het Chinese virus hier te lande werd aangepakt, valt nochtans een en ander te zeggen. Mondmaskers bleken vernietigd, testmateriaal was niet voorhanden, de bevolking werd langdurig en schaamteloos voorgelogen door ministers en mediageile virologen, maatregelen vanwege een regering die vooral begaan bleek met het veiligstellen van eigen postjes kwamen telkens hopeloos te laat…

Met de nodige kushandjes, schouderklopjes en knipoogjes naar de verantwoordelijken toe heeft de auteur dit alles chronologisch gevat in dit werkstuk. Vanaf het ontstaan van het virus tot de eindconclusie over de aanpak ervan.Frederik Pas (Fré) is jurist en cartoonist. Sinds 2004 is hij huistekenaar van Vlaams Belang.