Het concept van ridderlijkheid is een van de centrale ideeën van de middeleeuwse wereld, waarbij de praktische aspecten van oorlogvoering worden gekoppeld aan de hoogste niveaus van literaire creatie en aan religieus idealisme. Om het te begrijpen, is het nodig om zowel naar de geschiedenis als naar de literatuur te kijken, en evenveel gewicht te geven aan de werelden van realiteit en verbeelding, om de complexe interactie tussen de twee te onderzoeken die ridderlijkheid voortbrengt.
Het eerste deel van het boek gaat in op de prehistorie van ridderlijkheid, de krijgers en ridders van vroegmiddeleeuws Europa, hun sociale functie en status. Het gaat in op de ceremonies die de ridder van andere mannen begonnen te onderscheiden, hun plaats aan prinselijke hoven en de complexe reactie van de kerk op deze nieuwe samenlevingsorde. Van hieruit leidt de zoektocht naar ridderlijkheid naar de literaire wereld van de chansons de geste en de vroege romances, en naar de biografieën en handboeken die als voorbeeld dienden voor de aspirant-ridder.
Het grote festival van ridderlijkheid, het toernooi, wordt in het volgende deel besproken en laat zien hoe het zich ontwikkelde van training voor oorlogvoering tot een spectaculaire optocht, met behoud van de opwinding en het gevaar van oorlog; en dit leidt ons op zijn beurt naar de ridder op het slagveld, ridderlijkheid in actie in de onophoudelijke oorlogsvoering van de middeleeuwen. Oorlogvoering is ook het onderwerp van het openingshoofdstuk van het hoofdstuk over ridderlijkheid en religie, waarin de houding van de kerk ten opzichte van oorlogvoering, zoals weerspiegeld in de kruistochten, aan de orde komt. De opkomst van de militaire ordes, en hun latere geschiedenis in het Nabije Oosten, Spanje en de Oostzee, toont religieuze ridderlijkheid in actie.
Het laatste deel, over ridderlijkheid in de politiek, gaat over het gebruik van de idealen van ridderlijkheid door de vorsten van West-Europa en de ontwikkeling van de seculiere ordes. We keren terug naar de relatie tussen ridderlijkheid en het hof, en kijken naar de ridderlijke vertooningen die kenmerkend waren voor het vijftiende- en zestiende-eeuwse hofleven, en de heropleving van de ridderliteratuur, voordat de ridder geleidelijk veranderde in de hoveling uit de renaissance.