Taal en rekenen zijn basisvaardigheden die niet altijd vanzelfsprekend door leerlingen en studenten ook goed worden beheerst. Een centraal doel in het landelijk onderwijsbeleid is het verbeteren van deze basisvaardigheden door gericht ¿ in alle sectoren van het onderwijs ¬¿ meer aandacht te besteden aan taal en rekenen of wiskunde, en meer opbrengstgericht te werken.
Deze publicatie laat zien hoe verschillende, bij het basis- en voortgezet onderwijs betrokken actoren deze landelijke beleidsdoelstelling opvatten en al dan niet in praktijk brengen. Zij is gebaseerd op een kwalitatief onderzoek bestaand uit verscheidene onderzoeksronden (één schriftelijke ronde en daarna ter verdieping twee ronden met groepsgesprekken). Aan het woord komen schooldirecties en -bestuurders, leerkrachten in het basisonderwijs, docenten in het voortgezet onderwijs, ouders in de medezeggenschapsraden van scholen, interne toezichthouders, gemeentelijk beleidsmedewerkers en wethouders met onderwijs in hun takenpakket of portefeuille aan het woord. Doel van het onderzoek was om een breed beeld te schetsen van hoe men in het onderwijsveld vanuit verschillende posities tegen dit thema aankijkt.
Alle partijen vinden de basisvaardigheden heel belangrijk; er bestaat dus zeker een draagvlak voor dit beleid. Dat betekent nog niet dat iedereen zich er ook even goed voor kan of wil inzetten. Wij gaan in op de knelpunten die ertoe bijdragen dat de landelijke beleidsdoelen heel verschillend worden opgevat en in praktijk gebracht.