Voor deze uitzonderlijke roman in verzen, deed Seth inspiratie op tijdens een langdurig verblijf in Californië, waar hij economie studeerde. Hij las er Poesjkins Jewgeni Onegin en wilde zien of hij, met inachtneming van Poesjkins metrum en rijmschema’s, tot dezelfde krachttoer in staat zou zijn. Het resultaat was The Golden Gate. En waar van de Onegin wel gezegd wordt dat heel Rusland van begin 1800 erin te vinden is, zo vindt de lezer in De Golden Gate heel Californië van onze tijd terug. Gore Vidal noemde het zelfs ‘the great American novel’.
Ogenschijnlijk is het verhaal van De Golden Gate dun, want waar gaat het nu eigenlijk om? John, een intelligente, knappe yup van zesentwintig in San Francisco, die ‘aan de bom werkt’, heeft in zijn eenzaamheid in feite maar twee vrienden: zijn oude studiemakker Phil en zijn ex, de beeldhouwster/drumster Jane. Deze plaatst buiten Johns medeweten een contactadvertentie, waardoor John kennismaakt met Liz, een briljant juriste, en verliefd op haar wordt.
Dit zeer kleine motief ontplooit zich echter tot een schitterende zedenroman over het leven in het algemeen en het Calfornia van de jaren 80 in de twintigste eeuw in het bijzonder. De onvoorbereide lezer denkt allicht dat de maar liefst 590 sonnetten waaruit dit meesterwerk is opgebouwd een onneembare horde is voor zijn leesplezier. Niets is minder waar: wie eenmaal met lezen begint, en bereid is om althans een aantal sonnetten voor zichzelf hardop te lezen, krijgt al snel greep op Seth's virtuose verhaal en geniet met volle teugen van het vernuft en vooral het plezier waarmee het wordt verteld. De herschepping in het Nederlands door Paul van den Hout is van een onwaarschijnlijk hoog niveau.