In een heel ver land leefde een koning die alleen maar van paars hield. Het was een machtige, rijke koning met veel soldaten. Eerst ging het nog wel met zijn liefde voor paars. Maar na een paar jaar moest alles om hem heen paars zijn. Alles wat een andere kleur had, werd paars. Ook de bloemen. Hij liet zijn knechten alle anders gekleurde bloemen weggooien.
Tevreden en voldaan keek de koning vanaf een hoge toren over zijn rijk. Het leek echter wel of hij in de verte nog wat andere kleuren zag. Hij maakte zich daar verschrikkelijk boos om. Soldaten gingen erop af en gooiden de mensen in de gevangenis als ze ergens nog andere kleuren dan paars gebruikten. Op het laatst was alles paars in het land. Iedereen had paarse kleren aan en de kinderen gingen naar paarse scholen.
Hoog in de bergen kweekten de mensen bloemen met andere kleuren. Ze waren bang dat ze de andere kleuren zouden vergeten. Toen de koning dat merkte, liet hij nog feller jacht maken op die andere kleuren. Soldaten arresteerden mensen. Ze staken alles wat een andere kleur had in brand. Ze rukten de bloemen uit de aarde. Ze gooiden ze op een kar en brachten ze naar een vuilnisbelt. De koning was tevreden met het resultaat.
De meeste bloemen groeiden verder op de vuilnisbelt. Omdat ze met wortel en al waren uitgerukt. En toen er enkele weken later een grote wind opstak werden alle zaadjes over het hele land verspreid. Het ging regenen en de zon ging weer schijnen en overal groeiden bloemen met de prachtigste kleuren. De mensen kwamen uit hun huizen en dansten van plezier. Zo blij waren ze met al die kleuren. En de koning? Die is zich rot geschrokken van al die juichende mensen op straat. Samen met zijn soldaten heeft hij het land verlaten. En er is nooit meer iets van hen gehoord.
Bron: De koning die alleen van paars hield door Ismail Kaya, NBLC, NOVIB en Aldus uitgeverij, Den Bosch.

Ismail Kaya is beeldend kunstenaar en leraar aan de Academie voor Schone Kunsten, verbonden aan de Universiteit van Ankara. Hij houdt zich speciaal bezig met kinderboeken. In 1988 en 1989 verbleef hij in Nederland. Zowel in Turkije als in Nederland merkte hij hoe er vaak vervelend gereageerd wordt op wie - hoe dan ook - ‘anders’ is.
Hoe hij hierover denkt, vertelt en tekent hij in dit boek. Hij heeft het gemaakt voor zijn eigen kinderen én alle andere kinderen die het maar lezen willen
Het boek is drietalig:
Turkse tekst en illustraties zijn van Ismail Kaya.
De Nederlandse vertaling is van Veronica Divendal.
De vertaling vanuit het Turks naar het Arabisch is van Robert Ermers.