In Luchthaven voor vogels behandelt Roger de Neef het thema van de reis en de liefde. Het gaat hier niet alleen om de reis als concept en betrachting maar evengoed om het diepe doorvoelen
van kwetsbaarheid, verlies van zwaarte, van kracht, onthechting en thuiskomst.
Hiervoor is De Neef uitgegaan van de samenscholing en eeuwenoude vlucht van vogels die zich, tijdens de grote jaarlijkse trek, lijken los te zingen van de aarde in de ruimte.
De dichter doet zijn antieke en nog altijd actuele voorbeelden in een doorschijnende taal verdwijnen zoals ook bepaalde ons dierbare personen, onvoorbereid en met overgave, uit het leven verdwijnen.

Over Luchthaven voor vogels schrijft de auteur:
Een dichter noem je niet bij de voornaam: hij is te veel vogel, te weinig mens. Hij zit daar, zingt en luistert van op de tak van zijn stoel. Maar straks als hij helemaal is verdwenen wordt hij leesbaar en bestaat hij volkomen.
Wat hij ons nalaat is een manier van kijken, kiezen, loslaten. Te midden van het gewoel beperkt het oeuvre van de dichter zich tot woordkeus en geduldig taalgebruik, tot het schrijven van die simpele maar volbloed afscheidsbrief boven een koffer vol licht en rozen.

Roger de Neef (Wemmel, nabij Brussel, °1941), journalist, kunstrecensent en dichter. Publiceerde van 1967 af 14 gedichtenbundels. Hij ontving hiervoor vijf prijzen waaronder in 1978 de Arkprijs van het Vrije Woord en in 1986 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Poëzie. Bij PoëzieCentrum Gent verscheen in 2003, als deel 16 van de prestigieuze reeks Dichters van Nu, een bloemlezing samengesteld en ingeleid door Hans Vandevoorde.