Iets uit/ over dit indringende boekwerk.
'HET WATER EN WIJ (pg. 11 e.v.)
(...). Het water is het, waarmede wij verbonden zijn van de wieg tot het graf. Allen en alles wat Nederlands is,
is er van doortrokken. Wij hebben onze vissers en onze polderjongens, onze dijkenbouwers en onze bagge-
raars en groot is de faam, die de Nederlander zich over de gehele wereld heeft verworven als bedwinger van
het water. (...).
De bittere noodzaak dwong reeds de vroegste bewoners van deze streken de strijd tegen het water aan te binden en ... te winnen. Een strijd, ja dat was het en wat spreekt meer vanzelf dan dat wij in die strijd, in deze aaneenschakeling van verdediging en veldslagen tegen, van aanvallen op het water, ook nederlagen hebben moeten incasseren?
De data van die nederlagen zijn in onzer herinnering gegrift. (...). Die reeks van jaartallen:
1421, 1570, 1825, 1916 ...... om er maar enkele te noemen uit de al te lange rij, is thans met één vermeer-
derd, helaas: 1953.
Voor ons, die er nog lang, nog zéér lang over zullen spreken, omdat de dag van de eerste Februari van dit jaar in ons geheugen gegrift zal blijven als een dag, waarop het noodlot zijn hand uitstrekte naar ons land, dat zich maar nauwelijks enigermate hersteld had van de slagen, die het menselijk geweld ons tijdens een krankzinnige oorlog toebracht, voor ons zal het jaar 1953 voor immer het rampjaar blijven. (...)'.