Er zijn maar weinig gedocumenteerde verhalen van mensen die zich een ander leven herinneren. Veelal betreft het jonge kinderen die, nadat ze hebben leren spreken, verhalen over gebeurtenissen en situaties uit een vorig leven. Met het opgroeien vervagen deze herinneringen vaak. Het verhaal van Udo Wieczorek (geboren in 1970) staat in schril contrast hiermee. Zijn 'herinneringen' uiten zich in eerste instantie vanaf zijn vroege jeugd in dromen en nachtmerries en wel zo dramatisch, aangrijpend, helder en veelvuldig, dat hij als jongvolwassene op zoek gaat naar de locatie waar deze dromen zich afspelen. Hierbij wordt hij gesterkt en gesteund door zijn vriendin en latere vrouw Daniela. Uit de beelden in zijn dromen weet hij dat het verhaal zich afspeelt in de bergen, dat de oorlog er een dominante rol in speelt en uit de kleding valt op te maken dat het in een ver verleden plaatsvond.
Intuïtief gaat hij op zoek naar dit gebied en vindt het in Zuid-Tirol, in Sexten en directe omgeving. Al bij zijn eerste bezoek komen herinneringen tot uitbarsting in de vorm van terugblikken en nemen de dromen in intensiteit toe. Ondanks zijn onbekendheid met het gebied, in dit leven verstaat en praat hij het lokale dialect en weet zich in de bergen te oriënteren zonder wandelkaart. Zijn zoektocht is er in eerste instantie op gericht zich ervan te overtuigen dat zijn dromen geen fantasieën zijn, maar gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen. Ontmoetingen met de plaatselijke bevolking en de vele restanten uit de Eerste Wereldoorlog, gevonden in de bergen, helpen hem daarbij. Bij de derde reis naar de regio in 1997 is er een finale droom en ziet hij hoe zijn leven toen tot een dramatisch einde kwam. Daaropvolgend vindt hij tenslotte een brief van ene soldaat Vinz, die hem telkens in zijn dromen was verschenen. Deze brief, zorgvuldig verstopt achter een stenen muurtje in een voormalige loopgraaf, bewijst dat zijn dromen geen fantasieën waren. De cirkel is rond: de vondst maakt een einde aan zijn nachtmerries.
Meer dan 10 jaar na deze vondst weet schrijver en onderzoeksjournalist Manfred Bomm Udo over te halen zijn missie voort te zetten. Dat het ook van belang is het gehele verhaal op te schrijven zoals het is, en samen een zoektocht te starten om de personages uit zijn droom nader te identificeren. Gesteund door lokale onderzoekers met kennis van de regio en van die periode in de Eerste Wereldoorlog, slagen zij hierin voor een groot deel. Vinz krijgt een gezicht en er volgt ook een ontmoeting met indirecte nakomelingen. Hiermee weet Udo wie hij meer dan 100 jaar geleden was en waar sommige voorkeuren in zijn huidige leven hun oorsprong vonden.