Veel Rotterdammers hebben in de vijfentwintig achter ons liggende jaren het Arboretum Trompenburg leren kennen: de fraaie tuin aan de Honingerdijk, waarin een groot aantal bijzondere bomen uit Europa, Afrika, Azië en Amerika is bijeengebracht. Vóór 1958 genoot dit dendrologisch centrum meer bekendheid in het buitenland dan bij "ons thuis".
De tuin, die in oorsprong uit 1820 dateert, in de loop der tijd uitgebreid werd en liefdevol wordt beheerd, werd 25 jaar geleden ondergebracht in een stichting, die door de gemeente Rotterdam wordt gesubsidieerd. In 1958 werd de tuin voor het publiek opengesteld en sinds die tijd hebben tienduizenden Rotterdammers het Arboretum bezocht en er genoten van een rondgang, elk op zijn of haar manier. Voor de één is het bijzondere het kunnen vertoeven en wandelen in een "oase van rust in een drukke havenstad" , voor de ander ligt de bekoring vooral in het bekijken van de bijzondere verzameling bomen, zoals zeldzame ceders, oude eiken, bruine beuken en Hollandse essen, maar ook struiken als de bloeiende rhododendrons, rozen en wat men meer aantreft in het Arboretum. In 1970 bezochten 12.000 mensen de tuin; dat aantal is gestegen tot rond 26.000 het afgelopen jaar. Wel een bewijs, dat de verzameling waardering geniet bij de bewoners van Rotterdam en omliggende gemeenten en nog steeds bij talloze buitenlanders, die elk jaar het Arboretum bezoeken.
Het is een misverstand te menen, dat het Arboretum slechts bezocht wordt door Rotterdammers, die er dicht in de buurt wonen. Toch verdient deze unieke plek in de stad nog meer bekendheid bij de Rotterdammers.
Dat er thans ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Stichting Arboretum Trompenburg een gedenkboek verschijnt verheugt mij. Ik hoop, dat het boekwerk zal bijdragen aan nog meer waardering voor het bijzondere plekje Rotterdam, dat daar verscholen achter de Honingerdijk ligt.