In de stormachtige nacht van 9 oktober 1799 strandde het Engelse oorlogsfregat de Lutine op de buitenbanken tussen Vlieland en Terschelling. Pas de volgende ochtend, toen de storm was bedaard, werd de omvang van het drama zichtbaar. Het schip bleek totaal vernield en alle 270 opvarenden, op één na, waren in de golven omgekomen. Nu kwamen in de tijd van de zeilschepen rampen als deze geregeld voor, maar die van de Lutine kreeg een bijna legendarische naam door de uitzonderlijke lading die het schip vervoerde. Het was onderweg vanaf Great Yarmouth naar Hamburg met een enorme lading goud en zilver, destijds ter waarde van waarschijnlijk rond een miljoen Pond Sterling. Het betrof een zending door Engelse bankiers ter bestrijding van een ernstige economische crisis in de Elbestad. Hoe het kon gebeuren, dat dit schip met z'n zeer ervaren bemanning op de banken verzeilde, is op z'n zachtst gezegd merkwaardig. Het meest intrigerende verhaal werd echter de bergingsgeschiede nis van de lading. Sinds de ondergang zijn vele acties ondernomen om de felbegeërde goud- en zilverstaven weer boven water te krijgen. Sommige hadden succes, maar de meeste werden een fiasco. En tot op de dag van vandaag weet niemand zeker wat de zeebodem nog verborgen houdt.

Negen auteurs beschrijven in het boek de complete geschiedenis van de Lutine, van de bouw in 1779 tot de dramatische ondergang in 1J99, en de daarop volgende bergingsacties.