Inleiding:

Leven is scheppen en scheppen is leven. - Sivananda

Al vele Jaren wou ik iets schrijven over Swami Sivananda. Ik probeerde het al menige keer. Het wilde echter maar niet lukken. Mijn pen was gewoon niet opgewassen tegen het gevoel dat ik wou uitdrukken. Hoe zou ik het kunnen noemen?

Dankbaarheid voor wat hij ons bijbracht? Eerbied voor zijn boeken die ik door dagelijkse lectuur en het vele vertalen eruit zo goed leerde kennen? Bewondering voor wat hij bewerkstelligde? Liefde voor de waarheid die hij zo volmaakt belichaamde? Het klinkt allemaal veel te stijf en dor voor iets wat te onuitsprekelijk en te diep is om het hoe dan ook te noemen.

Het bezoek aan zijn Koetir. in augustus 1973, waar hij werkte en leefde, greep me op zo'n overweldigende manier aan dat het niet langer kon wachten: ik moest en zou iets schrijven over hem. En eindelijk lukte het. De bedoeling was niet zozeer in detail een leven op papier te zetten -die gegevens beperkte ik tot een minimum- maar het geweldige fenomeen te beschrijven dat Sivananda zonder overdrijving was. Hoe hij handelde, reageerde en werkte leert meer over Yoga dan honderden handboeken.

De gegevens haalde ik uit het uitstekend boek van Ananthanarayanan "From Man to God-Man" of hoorde ik van Swami Chidananda, de twee Swami Satchidanandas -de ene die ons in 1966 als eerste van Goeroedevs discipelen bezocht, de andere die ik in 1973 ontmoette in Goeroedevs Ashram zelf en die me een reeks van Goeroedevs boeken ten geschenke gaf-, Swami Vimalananda, die me enkele waardevolle bijzonderheden vertelde over Goeroedevs overlijden die in Ananthanarayanans boek ontbreken en vele anderen.

In 1950 zaten mijn broer en ik in de bioscoop: twee jongens van 14 en 15 jaar. In de actualiteiten zagen we een hindoe te midden van een massa mensen. Iemand hield hem een zonnescherm boven het hoofd. Hij had een stralend voorkomen. Hij liep met de schouders bloot. Daarna toonde de film hem in een tempel. Hij ging zitten met de benen gekruist. Hij wreef met zijn handen over zijn gezicht en zat dan onbeweeglijk rechtop in meditatie. Pas in 1962 -toen we zijn boeken ontvingen en daarin zijn foto zagen- wisten we dat het Swami Sivananda was geweest, die we hadden gezien, tijdens zijn All India Tour (1950). Nu, 24 jaar later, zie ik de beelden nog steeds duidelijk voor ogen. Ze zijn al die jaren een grote hulp geweest.

Mijn oorspronkelijk plan was deze korte biografie te laten verschijnen in Licht van Sivananda, maar toen Siva ze gelezen had, vond hij dat dit iets was om te laten drukken. Ook de Jaarlijkse algemene vergadering vond het een goed idee en de Yogidrukker Wilfried De Daele beloofde zijn beste beentje voor te zetten.

Ik ben er zeker van dat dit kort relaas van Goeroedevs leven zijn hervormend effect niet zal missen.

Aalst. 1974

Narayan