Het opzien was echter van andere dan literaire aard: toen in 1904 Pijpelijntjes (het boek speelt in de Amsterdamse wijk De Pijp) uitkwam, opgedragen aan 'goede A. Aletrino', letterkundige en vriend van De Haan, bleek het een homoseksuele thematiek te hebben. Aletrino reageerde geschokt. P.L. Tak, hoofdredacteur van het socialistische dagblad Het Volk, stuurde De Haan een ontslagbrief, om hem de volgende dag te schrijven dat hij nog altijd welkom was om te 'spreken met iemand die wat ouder is' (Tak zelf). Frederik van Eeden, ook een vriend van De Haan, keurde het boek af. Lodewijk van Deyssel reageerde aanvankelijk welwillend, maar allengs afhoudender. De Haan werd op staande voet ontslagen als onderwijzer.

Zowel Aletrino als De Haan zelf heeft pogingen gedaan de eerste editie van het boek uit de handel te halen, door zo veel mogelijk exemplaren op te kopen en te vernietigen. Er zijn tegenwoordig nog maar een kleine twintig exemplaren van het boek bekend, en het is in kringen van verzamelaars een van de meest gezochte en kostbaarste handelsedities. Nog hetzelfde jaar kwam een tweede, geheel omgewerkte druk uit, waarin de opdracht ontbrak, en waaruit ook toespelingen op Aletrino waren verwijderd; het homoseksuele aspect was echter geheel intact gelaten. De publieke belangstelling bleef gering en ook de tweede druk is een zeer zeldzaam boek geworden.

De Haan had plannen voor een tweede deel van Pijpelijntjes, maar dat is er niet meer gekomen; jaren later zijn slechts fragmenten in tijdschriftvorm gepubliceerd. Inmiddels had hij in een brochure onder de titel Open brief aan P.L. Tak afgerekend met zijn voormalige hoofdredacteur.

De vroeg-20ste-eeuwse, impressionistische roman Pijpelijntjes vormt samen met de Open brief aan P.L. Tak echter een belangrijk literair document, dat helder de sociale situatie en het leven in een Amsterdamse volkswijk weergeeft. De vlijmscherpe dialogen waren eind jaren 1980 startpunt voor enkele succesvolle theaterbewerkingen.