`Nooit heb ik een dichterlijker mens ontmoet dan Hans Verhagen. Hij is er en hij is er niet. Hij is nog niet uitgesproken of zijn gedachten zijn alweer ergens anders. Hij lijkt onafgebroken aan velerlei opwellingen ten prooi. Het is of hij voortdurend in een staat van creatieve opwinding verkeert. Hij is in aanleg een manisch persoon. Gewoon doen kan hij niet. Hans Sleutelaar\n\nOp 24 mei 2003, veertig jaar na zijn literaire debuut Rozen & Motoren, verscheen Eeuwige vlam, de verzamelde gedichten van Hans Verhagen. Begonnen als `zestiger , deel uitmakend van de redacties van Gard Sivik en De Nieuwe Stijl, ontwikkelde Verhagen zich tot de romantische, lyrische dichter van de veelgeprezen bundels Duizenden Zonsondergangen en Quasi-kamikaze. In een fraaie uitvoering zijn nu de acht eerdere uitgaven gebundeld. De dichter herzag zijn verzen, voegde er verklarende aantekeningen aan toe en een compleet nieuwe bundel: Citadel.\nHet werk van Verhagen is door critici altijd geprezen. Van Hans Warren in 1963 `In hem begroeten we een dichter die met kop en schouders boven zijn generatiegenoten uitsteekt tot aan Ilja Pfeijffer in 2002 `De beste momenten in Verhagens gedichten zijn de verzen waar de taal balkt met profetische urgentie en zindert van vervreemdende beelden. Die momenten zijn talrijk. \nNa Eeuwige vlam verschenen nog drie dichtbundels: Moeder is een rover, Draak en Zwarte gaten, als drieluik ook verschenen onder de titel Automatische profeet. Hans Verhagen kreeg in 2009 de P.C. Hooftprijs.\n\n`Verhagen durft. Daarom wil ik deze poëzie heel graag lezen. Piet Gerbrandy in de Volkskrant