Zij is de afgelopen dertig jaar miskend, bevrijd of belachelijk gemaakt vanwege haar starre plichtsgevoel en frêle onderdanigheid. Maar juist de burgertrut is de hoedster van goede zeden en daarmee het cement van een welvarende samenleving. Is het typisch Nederlandse 'moederschapsideaal',
dat vrouwen thuis houdt – aan het schoolhek, achter het kopje thee en onder het glazen plafond –, niet juist iets om te koesteren?
In deze journalistieke beschouwing maakt Fleur Jurgens de balans op.
Wat is de keerzijde van de vrouwenemancipatie: het gezin als sluitpost van het tweeverdienersmodel? Het kind als hindernis voor zelfontplooiing? De crècheleidster als surrogaatmoeder? De flitsscheiding? Het lijkt tijd voor rehabilitatie van het gezin als hoeksteen van de samenleving.
Hoewel, terug naar de jaren vijftig kan niet. De moderne vrouw heeft een wasmachine, de pil en e-mail. Zij is te ontwikkeld en te assertief om nog achter haar man aan te lopen. En de moderne man laat zich trouwens zijn betrokkenheid bij zijn kinderen niet meer afnemen. Hoe is de burgerlijke moraal van spruitjeslucht te ontdoen? Hoe voedt
een 'burgertrut' haar kinderen op met 'rust, reinheid en regelmaat' in tijden van overvloed, commercie en fun? Hoe kan zij fatsoen uitdragen in een versnipperde, multiculturele samenleving, waarin 'lekker jezelf zijn' tot norm is verheven? En hoe zorgt zij dat haar man haar niet vervangt voor een jonger exemplaar?