Iets uit/ over dit boekje - een mini-uitgave (van een groot auteur).
"Enige tijd geleden zat ik in een café. Het was er druk, rokerig en warm. Een tamelijk oude man, die op de kruk naast me zat, sloeg met een zorgelijk gezicht het ene glas na het andere naar binnen. Op een gegeven moment boog hij zich naar mij toe en bood mij vriendelijk een glas bier aan. Hij keek me een lange tijd, terwijl we samen onze glazen leegdronken, nadenkend aan en zei toen heel onverwacht : »
"Ze lijken tegenwoordig allemáál gek geworden !"
Hij bleef een tel of vijftien voor zich uitkijken en vervolgde:
"Er is niemand meer die wil luisteren of leren; van de belangrijkste ontdekkingen willen de mensen niets weten.
Je gooit hun het mooiste voor de voeten en ze vertrappen het als oud vuil. Dat zeg ik niet om het een of ander; juist de wetenschapsmensen laten het in mijn geval afweten. Ik probeer al maandenlang de juistheid te bewijzen van de grootste vondst die sinds eeuwen is gedaan, maar met betrekking tot Professoren en de gewone Hoog-
waardigheidsbekleders zijn mijn pogingen tot nu niets dan paarlen voor de zwijnen geweest.
Ik vecht nu al een maand of zeven, acht. (...).
"Het is namelijk zo dat ik acht maanden en een week geleden, precies op de kop af, een nieuw kind heb verwekt. Een maand nadat het gebeurd was begon ik over alles en nog wat na te denken. Ik dacht:
Ik ben schoolmeesteren je kunt kleine kinderen eigenlijk, hoe jong ze ook zijn, al heel wat bijbrengen. Maar het vervelende vind ik persoonlijk dat de meeste kinderen pas op hun zesde jaar iets wezenlijks beginnen te leren.
En daarom kwam er bij mij met betrekking tot de vrucht in de buik van mijn vrouw een wonderlijke gedachte op:
waarom zou je een ongeboren kind alvast niet enige kleine wetenswaardigheden bijbrengen? De eenvoudigste oplossing leek mij voorlopig een spelletje met kleine getallen. (...)'.