Eva Gerlach publiceerde al langer proza in literaire tijdschriften en kranten. Maar Losse bedrading is haar eerste prozaboek bij De Arbeiderspers.

In de overtuiging dat de wereld een vreemde plaats is wanneer je altijd te snel kijkt, hield Eva Gerlach van kindsbeen af een kijkdagboek bij. De boekjes zijn zoekgeraakt in de loop van vele verhuizingen. Toen zij dit aan dichter en criticus Benard Dewulf vertelde, vroeg deze haar in een wekelijkse column voor het boekenbijvoegsel van De Morgen de draad van dat kijkdagboek weer op te pakken.
Waar die teksten over gaan? Over kijken en hoe dat verandert als je je er niet meteen uit losmaakt. Dat je tussen je voetstappen door kunt kijken, dat de zwaarte van het huis zich kan openbaren in het turen naar een reepje vloer, dat - om het maar eens drastisch te omschrijven - de gehele werkelijkheid ineens blijkt te kunnen vlotraken. Het zijn, in de woorden van Gerlach zelf, teksten als 'losse bedrading van de binnenkant van mijn hoofd, sliertjes die zich soms wel met elkaar zouden willen verknopen maar dat in 450 à 500 woorden niet klaarspelen. En zo krijgen ze misschien iets van dat kleine vuurwerk dat heel even in diverse kleuren rondtolt op het asfalt alvorens sissend de geest te geven.'
Toch komen al die losse draadjes samen in één hoofdader, en die is direct verbonden met de ogen en met het kijken naar mens, ding, toestand en proces. Losse bedrading is een keuze uit in De Morgen verschenen stukjes.

Eva Gerlach behoort tot de belangrijkste auteurs uit ons taalgebied. Verschillende van haar dichtbundels werden bekroond met en genomineerd voor diverse literaire prijzen. Voor haar hele poëzieoeuvre ontving zij de P.C. Hooftprijs. Voor Gedichtendag 2003 schreef zij in opdracht de bundel Daar ligt het.