'Lucretius verkondigt een leer: die van het Epicurisme. Epicurus is voor hem de bijna goddelijke leermeester. Enkele der mooiste stukken uit zijn boek zijn odes aan de Griek. Als prediker is Lucretius een gedrevene: zijn wijze van redeneren, zeker de herhalingen erin, de hoon ook voor de andersdekenden zijn niet de enige bewijzen ervoor. Misschien het allersterkste bewijs levert zijn drift tot herschepping: hij laat de waarneembare werled als nieuw, voor het eerst ontsluierd, aan de verbaase lezers zien. (...) Wat de wetenschapper analyseert, zij het soms om een dichterlijke manier, met vaak indrukwekkende metaforen, synthetiseert de dichter in zijn beschrijvingen. En de pracht van de laatste lijkt te pleiten voor het gelijk van het eerste. Uit het onderzoek wordt een nieuwe wereld geboren. 'De Rerum Natura' is ook een scheppingsverhaal van een zeer groot dichter. (...) De randfiguur van de Tachtiger-beweging (...) Aegidius W. Timmerman heeft in zijn leven zeer veel uit de klassieke literatuur vertaald. (....) Zijn Lucretius-vertaling is nooit verschenen en in een niet-afgeronde vorm - naar de detials dan - bewaard gebleven. De Leidse Latinist P.H. Schrijvers (...) heeft Timmermans tekst voor publikatie klaar gemaakt, op een zeer zorgvuldige wijze. Timmerman vertaalde in hexameters; hij moet die ingewikkelde versmaat welhaast volmaakt beheerst hebben (...). De vertaling door Timmerman laat zich met de nodige aandacht heel goed lezen. De uitvoerige inleiding van Schrijvers maakt 'Over de natuur' (...) mede zeer waardevol.' (KEES FENS).