Terug naar de klassieken doet, in de vorm van een zeer persoonlijke reportage, voor de klassieke schrijvers van de westerse cultuur wat de jeugdroman De wereld van Sophie deed voor de filosofie. David Denby is een bekende Amerikaanse filmcriticus. Hij was achter in de veertig toen hij besefte dat 'hij niet meer wist wat hij vroeger wist'. Hij besloot zich opnieuw in de klassieken te gaan verdiepen en schreef zich in bij de universiteit. Daar volgde hij de colleges 'Inleiding tot de klassieken in de literatuur' en 'Inleiding tot de filosofie', dezelfde colleges die hij vijfentwintig jaar eerder als eerstejaars ook had gevolgd. Gedurende een jaar luisterde hij naar de colleges en herlas Homerus, Vergilius, Dante, Virginia Woolf, Plato, Descartes, Marx, Darwin, De Beauvoir en vele anderen. Hij ging met docenten en studenten in debat onder meer over de vraag of het lezen van al die gecanoniseerde, blanke en meest mannelijke schrijvers wel politiek correct is - en leverde lof dan wel kritiek op de verschillende onderwijsmethoden. Terug naar de klassieken is zijn enthousiasmerende verslag van die periode. David Denby's boek is een fascinerende mengeling van memoire,' dagboek, reportage, exegese en introspectie, geschreven door een man die langzamerhand de juistheid begint te beseffen van het credo van een van zijn hoogleraren: datje, om deze klassieke schrijvers te kunnen doorgronden, eerst een 'eigen identiteit moet scheppen'. Dat leidt tot zijn conclusie dat het wel zinvol is deze schrijvers op jeugdige leeftijd te lezen, maar dat van hun universele betekenis en kracht pas op latere leeftijd ten volle kan worden genoten.