Nederland is sinds de Tweede Wereldoorlog sterk verstedelijkt met omvangrijke woongebieden en bedrijventerreinen aan de flanken van de stad. Hoewel het overheidsbeleid vooral gericht was op versterking van de binnensteden, zijn er in deze periode toch veel nieuwe centra ontstaan. Over de kenmerken van deze gebieden is nog weinig gepubliceerd. Ook was er vrijwel niets bekend over hoe het krachtenveld tussen de diverse actoren het ontstaan van deze nieuwe centra heeft bepaald.

Dit onderzoek toont allereerst aan waar in Nederland nieuwe centra zijn ontstaan en hoe deze zich ruimtelijk en functioneel kenmerken. Vervolgens is onderzocht welke krachten tussen de diverse overheden onderling alsook tussen overheid en private partijen bepalend zijn geweest voor de realisatie van vastgoed in nieuwe centra. Hiertoe is het ontwikkelingsproces geanalyseerd van Centrum Leyweg en Nieuw Laakhaven in Den Haag, en Centrum Kanaleneiland en Leidsche Rijn Centrum in Utrecht. De resultaten van het onderzoek bieden nieuwe inzichten voor aanpassing van het overheidsbeleid en optimalisering van het ontwikkelingsproces. Dit is met name van belang omdat nieuwe centra, door hun multifunctionele karakter en mogelijkheden voor intensief ruimtegebruik, een belangrijke functie hebben voor de verstedelijking en versterking van de internationale concurrentiepositie van de Nederlandse stadsregio's.