Tijdens de regeringsperiode van Lodewijk XIV, de Zonnekoning, bereikte de Franse absolute monarchie haar grootste ontplooiing. Koning Lodewijk XIV was meer dan een staatshoofd zoals wij dat kennen: de vorst was de soeverein, de hoeder van zijn onderdanen, de waker over hun welzijn, de garantie voor hun welvaart. 'L'état c'est moi', aldus Lodewijk XIV, en of deze woorden nu apocrief zijn, ze drukken precies uit wat hij onder het koningschap verstond: een vorst was de belichaming van de staat; de wil van de koning en het algemeen belang vormden een onverbrekelijke eenheid.

Lodewijk XIV was door zijn voorkomen, karakter en stek geschikt om de rol van absoluut vorst te vertolken. Hij introduceerde een persoonlijkheidscultus in Frankrijk die de vergoddelijking nabij kwam.

Het beeld van een koning is niet de zoveelste biografie van deze beroemde vorst. Dc Britse historicus Peter Burke legt de nadruk op de vraag hoe Lodewijk XIV het koningschap gestalte gaf en hoe het beeld van de vorst bij zijn onderdanen werd gevestigd. Op welke wijze en met welk doel werd de koning in steen, in brons, en op doek vereeuwigd? Hoe komt de Franse vorst naar voren in de dichtwerken, toneelstukken, balletten en opera's die te zijner ere werden gemaakt? Welke plaats hadden de uitgebreide rituelen en ceremonies aan het hof van Versailles? De Zonnekoning was het symbool van de macht en grandeur van het Franse rijk en deze symboolfunctie werd met zorg in stand gehouden.

Door zich te richten op het publieke imago van Lodewijk XIV legt Peter Burke de relatie bloot tussen kunst en publieke macht in de zeventiende eeuw en geeft hij een verhelderend historisch inzicht in de rol van propaganda en beïnvloeding in het algemeen.