Was Salvador Dalï een geniale gek of een onbegrepen raskunstenaar? In elk geval beschouwde hij zichzelf als een genie, zoals blijkt uit zijn autobiografie 'Dagboek van een genie'. Deze in Madrid geboren schilder, juwelenontwerper, beeldhouwer, schrijver en filmmaker was een beruchte excentriekeling zowel in zijn kunst als in zijn leven. Met zijn averechtse uitspraken, zijn bizarre levensstijl en zijn visionaire werken kon hij altijd weer de weldenkende goegemeente shockeren. Maar hij was terzelfder tijd een uitzonderlijk begaafd figuratief schilder, die met fotografische nauwkeurigheid figuren, voorwerpen en landschappen schiep, die verbluffen door hun bedrieglijk realisme. Maar het realisme is slechts schijn, het is bedrieglijk, want hij drijft ons in landschappen van het onbewuste. Onder invloed van Freuds 'Droomduiding' schept Dalï landschappen van het onbewuste en het onderbewuste. In zijn fantastische droomwereld duiken brandende giraffes, met laden gevulde mensenlichamen en hoogpotige monsters op. Niets is wat het lijkt in deze vervreemde, maar hallucinante wereld, alleen laten we ons overbluffen door de bedrieglijke perfectie van schildertechniek. Geen enkel thema ging hij uit de weg: persiflages van religieuze gebeurtenissen, portretten, visionaire landschappen, getransformeerde wezens. Zijn surrealistisch universum is een rechtstreekse erfenis van de fantasiewereld van Jeroen Bosch.