Het nieuwe Paardenboek is een heel erg mooi paardenboek en gezien het zeer grote aantal kleurenfoto's (honderdvijftig) is het ook nog een goedkoop boek. Het is plezierig, dat je als lezer niet in moeilijkheden raakt met tekst, bijschriften en foto's. De tekst is namelijk geheel geënt op de foto's en dat maakt het lezen erg gemakkelijk.

Het is een Engels boek en dat blijft het, ook al is de vertaling (van Ankie Diemer) meer dan dat alleen. Dat typisch Engelse blijkt bijvoorbeeld uit de belangstelling voor in Engeland wel en in Nederland niet (of in mindere mate) bekende rassen en ook voor paardensport in bijvoorbeeld Australië.

De oorspronkelijke Engelse uitgave Is van 1973. De Nederlandse bewerking van 1976. In dit boek staat het puissance-hoogterecord nog steeds op 2,20 m., gesprongen op Wembly. Inmiddels is dat record vorig jaar tijdens Jumping Amsterdam geëvenaard. Kon Ankie Diemer dat niet meer kwijt of was haar tekst toen al klaar?

De verschillende rasbeschrijvingen zijn kort en daardoor vrij summier. Over het algemeen staat het belangrijkste er wel in. Dat is bijvoorbeeld goed te controleren aan de hand van de tekst over ons eigen Friese paard. In hoofdzaak klopt die tekst en dat schept vertrouwen in die beschrijvingen die wat moeilijker te controleren zijn.

Er zijn natuurlijk ook missers aan te wijzen. Neem bijvoorbeeld de beschrijving van de IJslander. Geen woord, over hat feit, dat deze pony een aangeboren telganger is en dat is toch wel belangrijk om te weten ais je erover denkt een pony aan te schaffen. Zo gemakkelijk rijdt zo'n telganger met in draf onder het zadel.

Het boek is onderverdeeld in overzichtelijke hoofdstukken. Bij de bronvermelding van de foto's valt het op, dat er geen enkele Nederlandse fotograaf aan bod is gekomen voor deze uitgave. Het zijn voornamelijk Engelse en Duitse fotografen. Zelfs de foto's van de Fries en haar veulen zijn van Engelse makelij.

Die foto's, om daar nog even op terug te komen, zijn over het algemeen van goede kwaliteit. Er zijn zeer spectaculaire bij, onder meer van cross en steeple-chase. Jammer dat nu net de plaat van prinses Arme tegenvalt. Het is een foto uit 1971, toen de prinses bezig was Europees kampioene military te worden. In 1975 werd zij in deze tak van de paardesport tweede. Alleen toen al is zij vele malen evenzovele keren beter geportretteerd, gezien alleen al de resultaten in de Nederlandse dag- en vakbladen. Zij is het waard om in het hoofdstuk „Springconcoursen en steeplechase" afgedrukt te staan, gewoon omdat zij één van de beste militaryamazones en -ruiter ter wereld is. Voor de volgende druk verdient zij een betere foto. En als er geen Engelse of Duitse fotograaf is die zon plaat in voorraad heeft weten wij er wel een paar in Nederland, zelfs wel één in Heerenveen, die dat wel heeft.

Voor het overige, een prachtig kijk en leesboek.