Biografie van de Nederlandse jurist en schrijver Mr. A.H.H. (Anton) Roothaert (1896-1967), vooral bekend van de 'Vlimmen-trilogie'.
De boeken van Roothaert zijn vrij toegankelijk geschreven. Terugkerende thema's zijn de verstikkende invloed die de Rooms-Katholieke Kerk vóór de Tweede Wereldoorlog in de zuidelijke landsdelen had; het zwoegen van 'de gewone man'; geloof, bijgeloof en magie; recht en onrecht. De protagonist in Roothaerts romans is nogal eens een eigenwijze vrijbuiter en atheïst die zich van de heersende, nogal hypocriete moraal weinig aantrekt. Dat komt zeker naar voren in de drie romans uit de Vlimmen-trilogie. De hoofdpersoon in die romans is de intelligente, maar wat onhandige veearts Vlimmen. In kleurrijke scènes wordt zijn dagelijks werk en zijn betrokkenheid bij de eenvoudige ploeterende Brabantse boer beschreven.

Ook 'Oom Pius' handelt over een charmante en joviale oom die anders dan zijn dorpsgenoten niet kerkelijk is; het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van zijn neefje.

Het boek Die verkeerde Weereldt handelt over het Brabantse dorp Deurne in de tijd vlak na de reformatie. Het Katholieke geloof wordt door 'Den Haag' verboden, en de kerk in beslag genomen. Het boek vertelt over de geliefde dorpspriester die vanuit een inderhaast gebouwd kerkje vlak over de grens bij Venray de katholieke dorpelingen bij blijft staan, en van de belevenissen van de door Den Haag gestuurde dominee, die alleen zijn eigen echtgenote en de schepenen in de kerk heeft, maar door de overige dorpelingen wordt dwarsgezeten. In dit boek is de sympathieke protagonist voor de verandering eens een katholiek - een priester zelfs. Toch is het een typisch Roothaert-boek: het geloof van de eenvoudige Brabander wordt vanuit het starre regeringscentrum in Den Haag verboden. Een eerlijke en gewaardeerde dorpspastoor, die het in feite met iedereen goed meent, wordt de dupe van dit beleid.

De boeken van Roothaert liggen bij antiquariaten bij de 'streekromans', niet bij de 'literatuur'. Bezien vanuit de thematieken van Roothaert is dat te begrijpen: de verhalen spelen zich nogal eens af op het platteland, er komen duidelijke schurken en duidelijke helden in voor en op het eind komt alles meestal goed.